Και ο διάλογος μπορεί να αποκαλύψει το μυστικό της ανθρωπιάς, του συμπονώ, συμπαραστέκομαι έστω και με το νου. Μα απαιτεί κόπο με χρόνο από πραγματική κατανόηση και συναίσθηση της μικρής διάρκειας ζωής του ανθρώπινου πλάσματος.Φορές είναι αδύνατο να εκφράσεις με λόγια, τις δονήσεις που δέχεται η αύρα και το πνεύμα, όταν σου στέλνει ένα άλλο πρόσωπο, κάποιες εικόνες από το προσωπικό του "ημερολόγιο". Τι να πεις τότε, πως να μεταφέρεις τις εντυπώσεις σου. Πόσοι αντιλαμβάνονται ότι "δίνεις" ψυχική υποστήριξη. Πόσοι λιγότεροι έχουν αξιοπρέπεια. Εν μέσω θηρίων που δεν εκτιμούν, ούτε βρίσκουν πια, τρόπο να επικοινωνήσουν. Οι ιστορίες το καταφέρνουν αυτό. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι ιστορίες, όταν οι άνθρωποι αποδεικνύονται ανάπηροι. Χωρίς αγάπη και συντροφικότητα με συναίσθηση του τελικού προορισμού σε κάθε φύλο.