Amy Winehouse

Είναι αυτά τα μάτια σου,

κι εγώ,

καθρέφτης,

στη λίμνη τους.

Βρίσκομαι στα σχέδια,

πάνω στο σώμα σου.

Σ’ εξερευνώ,

στο καθημερινό ημερολόγιο

Στην συγκίνηση του κοιτάγματος σου.

Είσαι η εγρήγορση

της ίδιας της ανθρωπιάς,

που μιλά: σταμάτα εμπρός μου.

Σ’ αυτή τη ζωή,

ήρθαμε για να μεγαλώνουμε,

τρυφερά,

Σα χρόνος που διακόπτεται,

στον νου,

Στιγμές που αφιερώνεσαι.

Κατάρτι σήκωσα,

στη λίμνη των ματιών σου,

Να σε δω να ποτίζεις με αγάπη,

νικήτρια,

το τώρα.

Το βλέμμα σου κράτησα,

σα να ερχόταν συνεχώς,

πάνω μου.

Σκέφτηκα να σε μεταφράσω,

κάτω από έναν ηλεκτρικό στύλο

του δήμου.

Έτσι όπως με κοιτούσες, στα δυό βήματα

Ένα φίλο,

κοιτούν,

τα μάτια σου,

στο ρυθμό της ζωής,

ή των τραγουδιών σου,

που με θρέφουν, σαν αντιβίωση.

Άλλη μια μέρα,

Ένας βίος,

Που δε σ’ έστειλαν σε μια βιβλιοθήκη,

να μελετήσεις.

Η ώρα πέρασε,

θα πέσει σα δορυφορική σύνδεση.

Σε χαρτογράφησα,

την ώρα,

που οι άλλοι, δεν κοιτούνε

καν, την ποιότητα του κακού,

που ασπάστηκαν,

Μα συ, Amy,

γλυκιά

και ανακουφιστικά ανθρώπινη,

σου χαρίζω τους συλλογισμούς μου,

Σα δροσερό ποτήρι, νερό,

Ανοιξιάτικα.

Τώρα που άνθισε η γλάστρα

μιας γνωριμίας,

με την ασυνήθιστη φύση,

της ανθρωπιάς.

Γεράσιμος Μηνάς 2008