Σκνίπα

Χρειάζεται να πιάσεις πάτο

Για να εννοήσεις τη χρησιμότητα του υποκόσμου.

Πως ένα αδύναμο πλάσμα

Βοηθά στην επεκτατική της δραστηριότητα.

Είναι όπως με τη σκνίπα,

που καταφέρνει να ενοχλεί, δυνατά, ένα μεγαλόσωμο άνθρωπο.

Είναι το πάθος

και το σπάσιμο της ανοχής,

Απέναντι στα πάθη,

που καταφέρνει να κλείνει στη χούφτα της, τις ψυχές.

Στιγμές,

ενόσω δεν υπολογίζεις παγίδες, κινδύνους,

Μολύνσεις.

Όπου μετρά η ικανοποίηση της σκνίπας.

Συλλογίζεσαι:

«Θέλω να της φερθώ σαν κυρία,

σαν αγαπημένη. Ως άνθρωπο. Με στοργή.

Και τότε, εκείνη θα σου γυρίσει το πρόσωπο.

Και με έκδηλη ειρωνεία θα ξεφωνίσει,

Η ώρα μετρά. Ότι επιπλέον, είναι έξτρα.

Μόνο τότε ξυπνάς,

Κι η δική της διολίσθηση

Ξέρεις πως έχει παρασύρει, ιδιαίτερα, εσένα.

Τόση σκληρότητα και κυνισμός.

Πώς να τη φέρεις στα μέτρα σου.

Πώς να προετοιμαστείς,

για το απανωτό, με δίχως ικανοποίηση,

Ξέσπασμα.

Πώς να εμπιστευτείς εμπειρικά, τη νέα ζωή

Σε μια κρούστα ψυχής, δίχως πρόσωπο.

Έχοντας από καιρό εκείνη αποδεχτεί,

τη μοίρα της. Το βούρκο, με τα βουνά

από λάσπη και βρωμιά.

Από πληρωμένο έρωτα.

Πώς να προλάβεις

στο χρόνο

που σου έχει θέσει,

Να τη φέρεις στα μέτρα σου.

Μου λέει: ο καθένας με τα βίτσια του!

Τόση αγριότητα,

Πουθενά στοργή.

Δεν είχα σκεφτεί.

Η σκνίπα δεν μ’ άφηνε.

Τα βλέμματα των άλλων.

Οι αρρώστιες δεν περίμεναν.

Μύριζαν από μακριά, πάνω της.

Τερατώδεις λαίμαργες μορφές

ενόσω επιθυμούσαν νέα, τρυφερά, θύματα.

Ο καθένας έχει τα βίτσια του!

μουρμουρίζει στο μυαλό μου, ξανά.

Κύματα αδηφάγων λύκων, τα μικρόβια,

των σεξουαλικά μεταδοτικών νοσημάτων,

Ανάσαιναν σαν γρήγορος κτύπος καρδιάς

Πάνω μου!

Πώς να φέρεις στα μέτρα σου τη σκνίπα.

Το πάθος μια φορά τυφλώνει.

Για πάντα θα πληρώνεις τις συνέπειες.

Με τι σθένος, θα πλησίαζα τη γυναίκα μου

Με τι όρεξη, γνωρίζοντας ήδη,

Θα άνοιγα την πόρτα του γιατρού

-αυτές οι εξετάσεις γάμου-

γνωρίζοντας ήδη.

Πως επομένως να απολογηθώ.

Πως θα χαρώ τον αγνό έρωτα,

και γιατί θα περηφανευόμουν εσωτερικά.

Για την γνώση του γυναικείου σώματος,

Των τεχνικών σεξ.

Εκείνης της πάλης του πάθους με το άγνωστο.

Η πληρωμένη επίσκεψη, η απογοήτευση

Για κείνο που ανέμενες.

Δώσμου χρόνο, παρακαλάς.

Τολμάς να της πείς: κάνε ένα ντους,

Εγώ θα περιμένω. Γιατί να κεραστώ, απαντά.

Η ώρα μετρά κι ότι επιπλέον, έξτρα.

Γιατί να φωνάξεις; Προς τι η σκληρότητα.

Φοβάσαι από πριν, μη οδηγήσει τη σπείρα

στην κατοικία σου

-την αδειάσει.

Μη σε κοιμίσει, μη σε ποτίσει ναρκωτικά.

Με σε αχρηστεύσει σωματικά.

Ποιος ο λόγος να ζητήσει μοναδικότητα.

-ο καθένας με τα βίτσια του!

(Πως μπορείτε!).

Έτσι, κανονικά, δίχως θλίψη ή, ξανασκέψου το.

Γιατί να τη φέρεις στα μέτρα σου.

Πώς να παρατείνεις το ξαφνικό του τέλους

Της ικανοποίησης.

Εκείνη είναι γυναίκα, ναι.

Μαλακιά, σαν γλυκό ζελέ.

Ένα ακόμη, μοναδικό σώμα.

-οι αρρώστιες της δεν φαίνονται

Δεν λειτουργούν;

Πώς να φιλήσεις ένα σώμα,

ενώ εκείνο επιδιώκει βιασύνη.

Πώς να το εξερευνήσεις για πρώτη φορά.

Μετά,

δεν θα τρέξεις να πλύνεις

τα σεντόνια;

Εσένα;»

Κι όταν οι συλλογισμοί θα έχουν περάσει,

Μαζί με τα λίγα περισσευούμενα, ίσως, τελικά,

Χαμένα χρήματα,

Τι θα σου έχει μείνει.

Μήπως η εξάρτηση;

Γεράσιμος Μηνάς 2004